Samotna mama i singielka z odzysku

Mam taki mętli w głowie, że najlepszy psychoteraputka nie potrafił by pewie poukładać tego bajzlu. Minął ponad tydzień od kiedy jestem sama i okazało się, że nie jestem taka silna jak myślałam i jedyne o czym teraz marzę to, żebyśmy znów byli razem, żeby było po staremu. Boże jak ja marzę, żeby powiedział, że żałuje i chce do mnie wrócić. Niestety nie zanosi się na to. 

Zaproponowałam dzisiaj, żeby poszedł ze mną i naszymi znajomymi we wtorek do kina (oni jeszcze nic nie wiedzą), niestety odpisała mi tylko "jak niby mam iść i udawać, że wszystko ok?". Powiedziałam, żeby zapomniał o temacie i, że mam już wszystkiego dość. Odpisał, że ma tak samo. I na tym rozmowa się urwała. Pierwszy raz rozmawialiśmy o nas, jeśli można to nazwać rozmową, i tylko tyle. Zastanawiam się czy on też tęskni, czy chcialby tak naprawdę być jeszcze ze mną. Ja nie wyobrażam sobie dalszego życia bez niego, jestem sama, wszystkich wkoło okłamuje, że jest po staremu, muszę usprawiedliwiać każdą jego nieobecność kłamstwami. Boże niech się coś wydarzy, bo umrę z rozpaczy.